Veranderen

Ooit begon ik “dit blog” op Blogger na de geboorte van de kinderen. Ik deelde vanuit een nieuw bewustzijn hoe we met vallen en opstaan bewustere keuzes maakten in ons doen en laten. Het bewuster (eenvoudiger) leven, financieel dingen anders aanpakken…Het werd het delen van inzichten, belevenissen, financiële tips en soms recepten.

Toen voor mij onverwachts de scheiding kwam, werd de toekomst onzeker. De eerste jaren na de scheiding waren ronduit stressvol. Dat wat je samen had gedaan en dacht na te streven, was niet meer. Meerdere keren verhuizen, een nieuwe baan, scheiding verwerken en tegelijkertijd balans, stabiliteit vinden en rust houden voor de kinderen. Opleidingen volgen. Het was echt super druk en tegelijkertijd was ik dankbaar voor alles wat weer op (andere) pootjes terecht kwam, voor de vrienden die me steunden. De vriendschappen die ontstonden en het terugkomen bij mezelf.

Nu de storm is gaan liggen, de kinderen iets ouder zijn en gaan puberen, is het soms op een andere manier pittig :)! Tegelijkertijd komt er meer tijd voor mezelf en is er ruimte voor andere dingen in deze andere fase. Alles wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt heeft bijgedragen aan een verder bewustzijn en de ontwikkeling van mezelf. Inclusief het gemis van mensen die me ontvallen zijn.

In februari kreeg ik ondanks vaccinaties en een booster net als de rest van Nederland en daarbuiten toch Corona. Het was mild, maar de nasleep was dat ik intens moe bleef. Verplicht avonden niets doen, omdat het niet kon. Heel, heel langzaam kwam de energie weer terug. Van niets doen uit vermoeidheid kwam het gewoon lekker niets doen. En van daaruit kom je dan terug bij dingen doen die steeds bleven liggen. Dingen doen die ik vroeger in puurheid leuk vond en waar ik nu ruimte voor voel om die op te pakken. Ook door mezelf meer als prioriteit te stellen, juist als gevolg van de vermoeidheid die ik een tijdje ervaarde. Een mens blijft in beweging.

Dichtbij en ver weg

We spraken elkaar dikwijls via teams of de telefoon. Nu het zonnetje zo lonkte, spraken we ter vergadering af bij de uitspanning aan de IJssel met uitzicht op het water en de spoorbrug. Het leek eeuwen geleden dat we elkaar in het echt zagen. De energie is dan toch zo anders, energie is zoveel energieker in het echt. Even Corona, de energieprijzen en de Oekraine op de achtergrond. Hoe erg we de situaties ook vinden. We genoten van het uitzicht, de warmte van de zon op ons gezicht, de overige mensen op het terras, de gesprekken die we voerden, het overleg in het echt en de eenvoudige lunch. Totdat het heel druk werd op de spoorbrug. Treinen met groot militair materieel reden ons blikveld binnen. Verstoorden de rust van het moment. Oekraine kwam in beeld en zelfs ineens heel dichtbij.

Cantuccini’s

In 2009, toen we nog een gezin vormden, kreeg mijn ex een kerstpakket van zijn nieuwe baas. Het was een mand vol met heerlijke italiaanse dingetjes van Traittoria la Vialla. Van pasta tot salami, allerlei koekjes, wijn, likeur en olijfolie. Allemaal van dezelfde boerderij. Het pakket is toen schoon opgegaan.
Vooral de cantuccini’s waren erg lekker. Meestal zijn dergelijke koekjes veel te droog en te hard. Maar deze niet. In Nederland heb ik daarop bij verschillende adresjes gekeken naar deze koekjes, maar nergens waren ze zo lekker als toen, uit dat pakket. En….er zit behoorlijk wat suiker in de koekjes, maar vooral bij  de bekende supermarkten en warenhuizen moeten er kennelijk ook nog een hoop e-nummers in zitten. Jammer, jammer en nog eens jammer.

In 2012 heb ik de cantuccini’s voorbij zien komen op het blog van Antoinette Coops, helaas is het nu niet meer toegankelijk. Ze had toen bij elk recept een link naar passende muziek om in de sfeer te komen en voegde er ook nog eens een leuke anekdote toe.
Ik ging aan de slag met het recept en de dingen die ik nog in huis had en heb het recept daarop aangepast. Het werd een feestje. Ik heb dat toen ook op mijn toenmalige blog op blogspot gedeeld, maar weer verwijderd omdat een aantal blogs na de scheiding minder handig waren voor de privacy.

Deze week vroeg dochterlief weer om de koekjes. Vandaar hier het recept:

Ingrediënten en bereiding
75 gram lauwwarme gesmolten boter
150 gram ongepelde amandelen
4 eieren
275 gram (riet)suiker
2 eetlepels honing
snuf zout
500 gram bakmeel

Smelt de boter zachtjes in een pannetje op het vuur, in de magnetron of au bain-marie.
Rooster de amandelen in een pan een minuut of 2-3, totdat het lekker gaat ruiken en laat ze dan in een schaaltje afkoelen. Verwarm de oven voor op 175 graden Celsius.
Meng drie eieren met de rietsuiker, de honing en het zout tot een schuimend beslag. Voeg dan de boter toe en blijf roeren. Voeg de bakmeel toe en maak er een mooie bal van. De bal deel je in drie delen die je uitrolt tot platte staven. Verdeel de amandelen over de delen en vouw de delen over de lengte dubbel. Zo heb je de amandelen goed verstopt en verdeeld per staaf.

Leg ze vervolgens op bakpapier op de bakplaat. Bestrijk ze met 1 geklutst ei. Bak de staven ongeveer 20 minuten op 175 graden. Laat de staven hierna ongeveer vijf minuten buiten de oven afkoelen.

Snijd nu de staven met een mes diagonaal tot koekjes met een dikte van 1,5 cm. Verdeel de koekjes over de bakplaat met de binnenkant naar boven en laat ze dan in ongeveer 10-15 minuten op 150/160 graden bakken tot ze hard en droog zijn. Eventueel tussentijds even omdraaien.
Zoooooooo lekker bij de koffie met opgeklopte (haver)melk.

Afbeelding geleend van biscottificiobelli.it

(Hyper)inflatie

Ook vandaag zag ik in het nieuws de berichten over een hoge inflatie afgelopen maand, net als de maand ervoor. We gaan de lage rentestand, de doorberekeningen van hogere energieprijzen en het tekort aan personeel voelen in de portmonnee. Zolang er vertrouwen blijft in de overheid, in de economie en in de balans binnen Europa gaat dat goed. Al worden minima wel dubbel getroffen met de energienota en de duurdere boodschappen.

Tijdens het begin van de coronacrisis gingen de prijzen juist sterk omlaag, omdat mensen thuiszaten en niet konden consumeren en dat gaat nu dus weer omhoog. Je moet de prijzen dus eigenlijk vergelijken met de prijzen vóór corona, het is ook een beetje een statistische vertekening. Neemt niet weg dat de gestegen energieprijzen wel echt een flinke duit in het zakje doen. Maar ook de onrust aan de europese grens bij Rusland kan effect hebben op het vertrouwen in de economie en zo ook in de munteenheid.

Gelukkig is er nog lang (?) geen hyperinflatie, waar ik nu ook vaker over lees. Hyperinflatie is een zeer sterke inflatie, de waarde van je geld neemt in extreem rap tempo af. Je ziet dan prijsstijgingen van 50 procent per maand. Je ziet dat bijvoorbeeld in Zuid-Amerikaanse landen en ook in Turkije, maar je zag het ook precies een eeuw geleden na de Eerste Wereldoorlog ook in Duitsland. De prijzen nemen dan van de ene op de andere dag behoorlijk toe.

In Europa houdt de centrale bank de situatie in de gaten. De economie koelt af als de rente wordt verhoogd en de inflatie gaat dan naar verwachting omlaag. Een wijziging van die rentestant heeft dan ook weer effect op bijvoorbeeld de huizenmarkt. Mensen kunnen minder lenen en dus zal de vraag ook weer anders worden.

Als dingen duurder worden, is je spaargeld en je pensioen minder waard. In Euro’s blijft het gelijk, maar je kunt er minder mee kopen. Door de financiële situatie van de fondsen kan er ook niet gelijk geïndexeerd worden.

Wanneer je weet welke goederen schaars worden, dan zou je die eerder in kunnen slaan. Maar dat effect voel je pas als de inflatie écht oploopt, ruim boven de 10 procent. Dit zie je bijvoorbeeld Argentinië. Bij grote aankopen als een huis of auto kan het natuurlijk wel veel schelen als je denkt dat de huizenprijzen nog verder zullen stijgen en de huizenmarkt niet in elkaar zakt, maar……niemand weet dat.

Hier in huize spaarmoeder merken we het vooral aan de boodschappen. Brood en koffie zijn met name duurder geworden. Maar eigenlijk volgt alles. En zeker bouwmaterialen niet te vergeten. Straks in juli eindigt het energiecontract, hopelijk is het dan weer wat afgezakt. Maar dat is wishfullthinking.

Hoe tijgers en lammeren samenkomen

Het Chinees Nieuwjaar, het jaar van de tijger is begonnen. De tijd van kracht en volharding. Ook is het de tijd van het Keltische feest Imbolc. Dat wordt gevierd tijdens het middelpunt tussen de winterzonnewende en de lente-equinox, wanneer de zon recht boven de evenaar staat. Het ploeg- en zaaifeest van oorsprong. De tijd dat lammeren geboren worden en je met de grote voorjaarsschoonmaak je huis zuivert. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, een frisse start van het jaar. Een jaar vol beloftes die uit gaan rollen. Ik vind het een mooie gedachte.

Moerman erwtensoep

Tijdens het opruimen van het huis van mijn vader kwam ik nog een klein boekje tegen van dr. Moerman. Het was gekocht in de tijd dat mijn moeder ziek bleek te zijn. Ik besloot dit boekje te houden en de afgelopen weken heb ik het doorgelezen. Het bracht me weer op het punt dat ik al wist, dat natuurlijke volwaardige voeding heel belangrijk is voor het lichaam. En dat maakte dan weer dat ik weer zin kreeg om andere gerechten te maken. Zoals erwtensoep, iets dat enorm wordt aangeprezen in het boekje.

We hebben er twee dagen van gegeten en ik weet zeker dat ik nu nog voor 3 dagen in de vriezer heb zitten. Dat maakt het naast een gezonde maaltijd ook een goedkope maaltijd.

Ingredienten en kosten: 1 knolselderij (1 euro), 1 kg wortelen ( 1,09 euro), 2 pakjes spliterwten ( 2x 1,25=2,50), 1 bos prei ( 1,69), 3 uien ( een net uien is 1,69, ik gebruikte voor 50 cent) en wat peper en zout. Totaal 6,78 euro voor 5 maaltijden voor 3 personen, maakt 1,35 euro per dag, ongeveer 45 cent per persoon.

Dochterlief wilde er de tweede keer graag rookworst bij, ik kocht de biologische slagersvariant. Dat maakt het duurder, maar nog prima te overzien.

Eenvoudige wraps

Eens in de zoveel tijd eten we hier iets dat voor Mexicaans door moet gaan. Verschillende varianten kwamen er hier thuis voorbij met en zonder vlees, boontjes, mais etc. Laatst zag ik op 24kitchen een variant die met name dochterlief wel wat leek. Chefkok Ainsley Harriot had een bekende Britse in zijn programma die een variant maakte met bruinebonenpuree. Het voordeel is dat de wraps wat beter hanteerbaar zijn en je minder ingredienten nodig hebt. In totaal waren we € 9,25 kwijt. We aten er twee dagen van met ons drietjes, elk twee wraps, dus € 4,65 per dag.

Benodigdheden:1 grote pot gekookte bruine bonen (Ah of Aldi €0,80), bakje geraspte kaas (kaasboer €1,50), wrapsvoordeelpak 12 stuks ( Aldi €1,40), Mexicaanse kruiden (Nettorama €0,80), zakje slamix met wortel en kool (AH €1,00), bakje snoeptomaatjes (AH €1,50), komkommer (AH €0,85), half net avocado’s (AH €2,80/ €1,40), (half) kopje water. Totaal €9,25.

De bonen warm maken in een pan, pureren met de staafmixer, Mexicaanse kruiden en een (half) kopje water toevoegen. Snoeptomaatjes in de lengtje in vieren snijden. Komkommer voor de helft in kleine blokjes snijden. Avocado’s in blokjes snijden.

Verwarm een wrap kort in de koekenpan. Leg deze op een groot bord en bestrijk de wrap met de bonenpuree. Leg in een lijn middenop slamix. Garneer met avocado, tomaat, komkommer en de kaas. Onderkant een beetje naar boven vouwen en dan de wrap van links naar rechts oprollen. Ook lekker om bijv. garnalen, stukjes paprika erbij te gebruiken.

Uiteraard kunnen er allerlei andere ingredienten toegevoegd worden. Maar deze simpele basis is al heel smaakvol. Zoals gezegd aten we er twee dagen van. De bonenpuree kan de tweede dag weer opgewarmt worden, dan ook nog een klein beetje water toevoegen. En… de eerste dag dus maar de helft van de verse ingredienten snijden/ gebruiken. Vergeet ook niet na de eerste dag de wraps goed in een zak te verpakken anders drogen ze uit.

Vrije vrijdag

Afgelopen vrijdag had ik ‘s middags afgesproken met een vriendin. Via het onverharde pad kwam ik bij haar huis. Ze stond al op me te wachten op het erf. Allebei getest en wel om elk risico te vermijden. We reden meteen door naar het mooie Ootmarsum. Museum Ton Schulten stond op het programma, gevolgd door een bezoek aan haar moeder.

Onderweg kletsten en lachten we heel wat af. Van serieuze gesprekken tot de hilarische grap om straks op haar 50e verjaardag allebei in Dirndl-jurk te verschijnen. Waarvan akte.

Ootmarsum is kleurrijk. En dan hebben we het niet alleen over de gallerien en het museum. Op het kerkplein van Ootmarsum stonden de olifantjes opgesteld die eerst verspreid waren in de omgeving. De straten waren versierd en de mensen die we troffen waren warm en behulpzaam.

De schilderijen van Ton Schulten behelsen voornamelijk prachtige landschappen in abstracte kleurrijke vormen. Ze tonen een licht dat hij met anderen wil delen. Het licht dat hij heeft meegemaakt bij een bijna-dood-ervaring bij een ongeluk, waarbij een goede vriend het leven liet. De aanleiding voor hem om te gaan schilderen en zijn carriere in de reclamewereld aan de wilgen te hangen.

De gedichten van Willem Wilmink die verspreid door het museum hangen zijn een mooie aanvulling en zetten je aan het denken. Ook de kunst van andere kunstenaars is de moeite waard. Een heerlijke stilte in het museum gaf ons ruimte en rust.

We genoten zo van het echt even er helemaal uit zijn. De koffie in het eetcafe aan het pleintje. Het bijkletsen. Het plannen maken, ook al weet je niet of je ze uit kunt voeren omdat dit dan afhankelijk is van de maatregelen op dat moment. Het delen van verdriet, gemis en zorgen, het lachen om anekdotes.

Toen we even later in de auto stapten en doorreden voor theevisite bij haar moeder, bedacht ik me hoezeer ik bezoeken aan musea en onontdekte plekken heb gemist.

De ontvangst was uiterst hartelijk. Alsof je er al jaren kwam. Het huis was versierd en de houtkachel gaf een behaaglijke warmte. De thee werd koffie. Een paar koppen koffie met opgeklopte melk en een plak krentewegge met een dikke laag roomboter om precies te zijn. De tijd vloog voorbij.

Op de terugweg luisterden we naar een cd. De cd die ik me herinner als de eerste cd die we vroeger thuis hadden toen we de cd-speler kregen: Roy Orbison. Het werd al donker en je zag dat de maan bijna vol was. De meest uiteenlopende uitbundig versierde (kerst)bomen op de erven deden ons oh-en en ah-en.

Toen ik thuis kwam waren de kinderen ook net thuis. Kaarsen werden aangestoken. De kerstboom ging aan. En terwijl ik in de keuken ons avondeten in elkaar flanste, werd de tafel gedekt en de kerstmuziek opgezet. Aan tafel werd ieders dag besproken en de weekendplannen werden gedeeld.

Een dag om te koesteren.

Vaarwel

Langzaam dringt het door dat mijn vader er echt niet meer is. Het huis is leeg en binnenkort is het van een ander (stel). De vele zaterdagen die het nodig had om zover te komen werkten therapeutisch bij mijn broers en mezelf. De pijn van missen en verlies laait dikwijls op, een nieuwe fase begint nu het niet meer vluchten is in handelen en dingen doen. In enthousiasme even bellen en geluk delen zit er niet meer in. Niet meer met hem. Onze hond zoekt hem nog steeds in huis als ze meegaat om te kijken of er nog post is. Vorig jaar met Kerst zaten we nog aan twee tafels in mijn huis op gepaste afstand van een kerstmaal te genieten. Inmiddels is het graf lang genoeg dicht zodat de steen geplaatst kon worden. Nu liggen ze naast elkaar, daar in de koude grond. De begraafplaats bij mij om het hoekje. Dichtbij en ver weg. De liefdevole herinneringen blijven.

Alles heeft zijn tijd

Er gebeurt veel in de wereld, er is veel afleiding. We trekken ons hier zo min mogelijk aan van wat er speelt. We zitten in onze eigen bubbel waarin we kiezen voor ons gezin, dankbaar zijn voor kleine dingen. En proberen duurzame keuzes te maken en onze zaken op orde te hebben. We testen ons suf, althans de kinderen met de thuistesten van school en we hebben onze contacten beperkt. We zijn gezond en blijven dat hopelijk ook.

En dan soms kom je een tekst tegen, die hoop en rust geeft. Afgelopen week werd ik geraakt door een gedicht van Yvonne van Emmerik, alles heeft zijn tijd.

Weet je,
alles heeft zijn tijd.
Niets gebeurt zomaar,
alles gebeurt op zijn eigen tijd.

Als mens word je geboren en gaat eens weer dood
en daar tussenin
leef je, groei je, ben je steeds aan het wórden:
In zonlicht en schaduw,
bij dag en bij nacht,
word je steeds meer mens.
En daarbij heeft alles zijn eigen tijd:

Er is een tijd van krijgen en een tijd van geven.
Er is een tijd dat je zaadjes in de grond stopt
en een tijd dat je bloemen kunt plukken.
Er is een tijd dat je luchtkastelen bouwt
en een tijd dat je ze afbreekt voor iets nieuws.
Er is een tijd dat je lacht,
maar soms moet je ook huilen.
Er is een tijd dat je danst
en een tijd dat je stampvoet.

Soms voel je je ziek
en dan voel je je beter.
Soms wil je niets zeggen,
dan praat je honderduit.
Soms zet je je schrap,
dan laat je je gaan.
Nu eens barst je van woede
en dan maak je het weer goed.

Er is een tijd van knuffelen
en een tijd van met rust laten.
Er is een tijd van zoeken
en een tijd van vinden.
Soms ben je boos op iemand,
dan houd je er weer zielsveel van.
Zo is er ook oorlog
en dan weer de vrede.
Er zijn tijden dat je iets kapot maakt
en er zijn tijden dat je kunt heelmaken.
Er zijn tijden van begroeten
en tijden van afscheid nemen.

En alles heeft zin in een mensenleven,
het is altijd weer nemen en dan weer geven,
zoals de zee met zijn eb en vloed,
als zomer en winter, warmte en kou,
leven en dood en toch weer leven!
Het geheim van de schepping
gebeurt ook in jou,
als een adem,
– adem in – adem uit – met heel de schepping.
Het is de Schepper zelf
die in jou ademt
en alles draagt en behoedt.
Niets gaat verloren.
Wees maar gerust nu,
alles komt goed.

Yvonne van Emmerik

Alles heeft zijn tijd, dat klinkt als een boeddhistische wijsheid. Waarbij het een kunst is
om zo te leven dat je je volle aandacht geeft aan datgene waar je op dat
moment mee bezig bent. Wat je ook maar doet, oftewel leven in het moment.

Er zijn allerlei verschillende dingen die elk hun eigen tijd, hun eigen geschikte moment hebben en waar je ook geen invloed op hebt. Naarmate je ouder wordt, komt het bewuste leven en de ervaring, de levenservaring. Rust.

Dat brengt me dan weer naar de Bijbel, naar Prediker om precies te zijn. Het gedicht is een vrije vertaling naar dat boek en ook al ben je niet-gelovig opgevoed dan nog is het gedicht mooi vind ik. Prediker is een boek vol tegenstellingen en eigenlijk een vreemde eend in de bijt. Waarin geboren worden en sterven, liefde en haat tegenstellingen zijn waar je ook geen invloed op hebt. Bewust leven en loslaten. Ik vond het hoopvol.