De reis (door de spullen) van mijn vader

September 26, 2021 by Spaarmoeder! 2 Comments

Nu mijn vader overleden is, volgen in de weekenden vooral veel dingen die te maken hebben met het afronden van het wereldse dat hij achter heeft gelaten. Samen met mijn broers maken we via zijn spullen een reis door zijn leven, maar ook door dat van onszelf. Soms is het iets heel kleins dat je weer helemaal vervoert naar de tijd dat je klein was en bewustwording kreeg. Mooi om te merken dat we zoveel liefdevolle herinneringen hebben aan de tijd dat we samen een gezin vormden.

Binnen een gezin groei je op in een bepaalde dynamiek, bepaalde verhoudingen die al dan niet door levensbeschouwing en leeftijd(sverschil) zijn ontstaan. Doordat je allemaal je eigen gezinnen hebt, ouder bent geworden, ben je de dynamiek ontgroeit. Maar wanneer je dan weer vaker bij elkaar bent, lijkt deze soms weer te ontstaan. Het geeft mij inzicht in hoe de dynamiek van vroeger me gevormd heeft. En merk ik dat ik me er bewust van ben dat ik kan kiezen of ik de dynamiek toelaat. Evenzo zit je soms in de dynamiek voordat je je er bewust van bent, maar lijk je vaak in staat te zijn hier anders mee te kunnen omgaan. Dan heb je het over persoonlijke groei.

Uiteraard is er ook het gemis van de deelname van je vader in je leven. Even bellen, even langspiepen en samen een kopje koffiedrinken en kletsen, lachen en/of samen dingen ondernemen. Het zit er niet meer in, maar de liefdevolle herinnering blijft.

De allerlaatste spullen van mijn moeder gingen door onze handen. Hoewel haar gemis na al die jaren meer een plek heeft gekregen, merk je dat je het nooit kwijt bent geraakt. En zie je nu pas echt hoe het voor mijn vader moet zijn geweest dat zij op een gegeven moment er niet meer was. Dat je nu geen ouders meer hebt voelt heel gek en tegelijkertijd is niets/ niet alles kwijt. Liefde blijft bestaan en kun je delen. Hoe kostbaar is de tijd samen.